- 04 تیر 1397
- يادداشت ها
- کد خبر 50283
- ایمیل
- پرینت
true
true
true
false
false
true
true
true
سایز متن /
true
به گزارش چغادک نیوز؛
امان الله شبانکاره
در سالیان اخیرزباله های پلاستیکی به یکی از معضلات جدی زیست محیطی برای زمین و همچنین حیات در زمین و دریا تبدیل شده است. هر سال روزی با نام روز جهانی کره زمین و یا آنچه که در کشور ما روز زمین پاک نامیده می شود، وجود دارد و فقط در همان بازه زمانی است که نظر افکار عمومی به سمت و سوی محیط زیست و تهدیدهای پیش رویمان معطوف می گردد. در صورتی که ما انسانها با سرعتی باور نکردنی در حال تخریب محیط زیستمان هستیم.
نهادها و سازمان هایی وجود دارند که با آگاهی بخشی به عموم مردم و بعضا فرهنگ سازی، در پی التیام این درد می باشند ولی متاسفانه با تغییر روش های زندگی انسان ها و استفاده ی روز افزون از وسایل و لوازم صنعتی و پلاستیکی که صدها سال زمان می برند تا جذب محیط زیست شوند، روز به روز بر شدت آلایندگی محیط پیرامونمان افزوده می شود.
چندی پیش در خبرها آمده بود که نانوایان شهر برازجان در اقدامی قابل تحسین، از این پس کیسه های پلاستیکی را به همراه نان به مشتریان نخواهند داد. در همان روزها شاهد بسیج عمومی بخشی از همشریان عزیزم بودم که در حال جمع آوری زباله ها در ورودی شهر بودند که البته می توان گفت تمام زباله ها پلاستیکی بودند. کار این عزیزان بسیار ستودنی، بجا، زیبا و فرهنگ ساز است ، و امیدوارم که این فرهنگ، فراگیر و نهادینه گردد، ولی همگی ما باید بدانیم که شهرهایمان، محیط زندگیمان و دشت ها و جنگل ها و دریاهایمان در حال تبدیل شدن به محل جمع آوری و دفن زباله ها می شوند. آیا راه حل این معضل به این سادگی هاست؟ آیا با جمع آوری این زباله ها مشکل حل می شود؟ در روزهای گذشته مطالعاتی در خصوص زباله های پلاستیکی داشتم که واقعیاتی اسفناک را بیان می کرد که دانستن آن برای همگی ما حیاتی و مفید است و شاید با دانستن این حقایق، بیشتر در حفظ محیط زیستمان و به خصوص شهرمان کوشا باشیم.
از زمانی که اولین پلاستیکها وارد بازار شدند یعنی دهه پنجاه میلادی تاکنون ۸.۳ میلیارد تن پلاستیک تولید شده است. هر ذره ی پلاستیکی که تولید می شود تا صدها سال در طبیعت می ماند و این به معنای این واقعیت است که ما سالیانه میلیون تن زباله را به زمین تزریق می کنیم و اسفناک تر اینکه تولید سالانه پلاستیک به اندازه کل وزن بشریت است.در حدود ۹۱ درصد پلاستیکی که دور انداخته میشود قابل بازیافت نیست و چون باکتریهای خاک نمیتوانند پلاستیک را تجزیه و به کود تبدیل کنند، زبالههای پلاستیکی صدها و حتی هزاران سال در طبیعت باقی میمانند. (منبع: www.earthday.org)
شاید برای ما که روزانه برای خریدهایمان، از دهها عدد کیسه پلاستیکی استفاده می کنیم، مسله ای جدی نباشد و امری بسیار بدیهی به نظر آید اما این کیسه ها، سرانجامی جز رها شدن در طبیعت نخواهند داشت. و این را نیز بدانیم که هر دقیقه حدود دو میلیون کیسه پلاستیکی یکبار مصرف در سراسر جهان استفاده میشود. شهرداری ها و بعضا مردم، زباله ها را جمع می کنند و در نهایت این زباله های پلاستیکی به همراه زباله های دیگر توسط بیل های مکانیکی و لودرها در زمین مدفون می شوند، به کلامی دیگر، ما این زباله های پلاستیکی را فقط از منظرها مخفی کرده ایم، وگرنه که هیچ کار خاصی صورت نگرفته است.
در سراسر جهان هر یک دقیقه یک بطری پلاستیکی خریداری میشود و تخمین زده شده تا سال سه سال آینده به بیش از پانصد میلیارد بطری برسد که کمتر از نصف آن بازیافت خواهد شد. از سوی دیگر سالیانه میلیون ها تن پلاستیک وارد اقیانوسها میشود که با این سرعت به زودی تمام اقیانوس ها مملو از زباله های پلاستیکی خواهند شد. این را نیز اضافه کنم که همین حالا نیز بدن بسیاری از موجودات دریایی مملو از همین ذرات پلاستیکی می باشند. اگرتولید پلاستیک محدود نشود تا سال ۲۰۵۰ وزن آلودگی پلاستیک از وزن ماهیهای دریا بیشتر خواهد شد. (منبع: www.earthday.org)
یکی دیگر از معضلاتی که جدیدا در این بحث وارد شده است، موضوع ریزدانه های پلاستیکی است. ریزدانههای پلاستیکی قطری کمتر از پنج میلیمتر دارند و بیشترین استفاده آنها در محصولات آرایشی و بهداشتی از جمله خمیردندان و شامپوهای مایع است. هدف اصلی استفاده از این ریزدانههای پلاستیکی این است که به محصول آرایشی و بهداشتی خاصیت سایندگی داده شود، برای زدودن جرم، چرک و یا لایههای مرده سطح پوست. بعضی از این ریزدانهها حاوی مایعی هستند که پوست را نرم و شفاف کند. اما مشکلی که با آنها داریم در این است که ریزدانهها از تمام صافیها و فیلترهای آب رد شده و وارد چرخه غذایی انسان و حیوانات میشوند و از همه مهمتر اینکه در طبیعت تجزیه و تخریب نمیشوند فقط تجمع پیدا میکنند.
اما محصولات آرایشی و بهداشتی تنها منبع ریزدانههای پلاستیکی نیستند. حجم عظیم محصولات پلاستیکی، کیسه و بطریهای پلاستیکی، تورها و وسایل ماهیگیری که به دریاها و اقیانوسها راه پیدا میکنند و بتدریج خرد و ریز میشوند مهمترین عامل تولید این ریزدانههاست.
مسئله ای که در رابطه با ریزدانه های پلاستیکی مطرح است این است که ریزپلاستیکها برای حیات وحش خطرناکتر از ضایعات پلاستیکی بزرگتر هستند چون موجودات دریایی ممکن است آنها را ببلعند. در تحقیقاتی که صورت گرفته است مشخص شده که بسیاری از آبزیان این ریزدانهها را به اشتباه به جای ذرات غذا میبلعند. این ذرات میتواند در روده این موجودات گیر کند و اسفناکتر اینکه ما همین آبزیان در سبد غذایی ما نیز جای دارند.
سالیان زیادی است که مسولین و دست اندرکاران بخش های دولتی و غیر دولتی در حوزه ی محیط زیست در صدد آگاهی بخشی به مردم در این خصوص هستند ولی چیزی که واضح و مبرهن است این است که تا به حال تشویق به رفتار داوطلبانه برای پرهیز از استفاده بی رویه از محصولات پلاستیکی و بازیافت مناسب آن بی نتیجه بوده و اکنون باید به منشا برگشت، اینکه آلاینده ها از کجا وارد آبها می شوند. و در قدم بعدی دولت ها با عزمی راسخ و البته فراگیر قوانینی جهانی برای جلوگیری از این تخریب ها وضع نمایند و این را نیز فراموش نکنیم که اولین اقدام در این راه، تغییر شیوه زندگی بشر است.
برای کاستن از سرعت تخریب کره زمین و محیط محل زندگیمان بهتر است از همین الان و از خودمان شروع کنیم و مصرف پلاستیک خود را کم کنیم. اولین گام برای شروع هدفمان این است که از خریدن بطریهای یکبار مصرف آب تا حد امکان خودداری کنیم و همراه خود ظرف آب داشته باشیم و آب لوله کشی بنوشیم نه آب بطری. در گام بعدی سعی کنیم در سفرهایمان قاشق و چنگال همراه داشته باشیم تا مجبور به استفاده از قاشق و چنگال یکبار مصرف نشویم. بسیاری از کارمندان و کارگران در ادارات و سازمان ها هر روز بیرون خانه غذا میخورند، تصور کنید این افراد چه مقدار قاشق و چنگال پلاستیکی در سال استفاده میکنند. همیشه کیسه خرید چند بار مصرف به همراه داشته باشیم و از کیسههای یکبار مصرف تا حد امکان استفاده نکنیم.
امیدوارم که مسولین شهری و در سطح کلان، مسولین کشوری با حساسیتی بیش از پیش به این معضل بنگرند و هر چه زودتر شاهد تصویب و اجرای قوانینی در محدود کردن استفاده ی بی رویه از وسایل پلاستیکی یکبار مصرف باشیم.
false
true
false
true