به گزارش چغادک نیوز: مجید غریبی فعال رسانه ای و از ورزشکاران بنام استان بوشهر و تنها پارو زن خلیج فارس در یادداشتی نوشت: تا همین چند وقت پیش برام این سوال مطرح بود که چرا جعفر(جعفر پور کبگانی کاندیدای حوزه بوشهر، گناوه و دیلم)؟ نمی‌دونم بگم وسواس یا بگم احتیاط؟

این تشکیک به رغم همه‌ی شناختی بود که به ایشون، خانواده و اطرافیان ایشون و همچنین شناختی که به شماری دیگر از کاندیداها‌ی جبهه‌ی انقلاب داشتم صورت گرفته است.

جداً برام این سوال مطرح بود که آیا جعفر اصلح می باشد یا خدای نکرده اگه نظرم رو ایشونه من باب رفاقت و قرابت بیشتره؟ حقیقتاً مونده بودم که نظرم و رأیم اعتقادیست یا انتفاعی؟

در پی پاسخ از افراد زیادی این سوال رو پرسیدم که شما نظرتون رو کیه و استدلالتون چیه؟  قریب به اتفاق نظرشون رو جعفر بود.

یکی از سوابق درخشانش رو در مسئولیت های اجرایی (خاصه دوران فرمانداری) عنوان می کرد، دیگری از سلامت ایشون و اطرافیانش می گفت، یکی سادگی و مردمی بودنش را، دیگری وقف کردن خود و خانواده را برجسته می‌دانست، اون یکی از مدیریت، همت و شجاعت منحصر به فردش و دیگری از ارتباط، نفوذ و قوه به خط کردن مسئولین استانی و کشوری می گفت،چ.

به همه اینها باید اضافه کرد که نگاه شورایی ایشون رو که برای خودم ثابت شده بود و تجلی آن را میتوان در کارگروه ها و کمیسیون هایی که در هر موضوعی (به طور خاص) تشکیل میده یافت.

این ها و بیشتر از این ها همه یک طرف؛ چرا که هر کدام از فاکتورهای مورد اشاره رو ولو با دوز کمتر می توان در بعضی از کاندیداهای دیگر هم یافت؛ البته جمع شدن همه‌ی این مولفه‌ها در اوست که جعفر را جعفر کرده و سبب گشته حتی خیلی از اصلاح طلبان نشاندار (به تعبیر ما و انقلابی ها به تقسیم بندی جعفر) از جعفر حمایت کنند.

اما آنچه منو قانع کرد اشاره یکی از جانبازان و رزمندگان دفاع مقدس و مو سفید کرده های عرصه سیاست بود که در جوابم گفت من بینی و بین الله امتیازبندی کردم و بین ایشون و عزیز دیگری که مناسب این مسئولیت می دانستم فاکتورها رو برشمردم، گفت و گفت و گفت تا رسید به اینکه جعفر چوب خورده است و دیگران نه.

و من شاه بیت کلام این بزرگ رو هم همین می دانم، عاملی که متمایز کننده جعفر از سایرین باشه و منو مجاب کنه، این رو که گفت یاد عمار انقلاب (حضرت علامه مصباح افتادم)، بلی انقلاب کم مدافع نداشته؛ اما چراغ هدایت است که می‌شود سیبل ضد انقلاب و چه زیبا آدرس داد شهید همت که هر موقع در مناطق جنگی راه رو گم کردید نگاه کنید آتش دشمن کدام سمت را می کوبد همان جبهه خودی است.

بدیهی است جعفری که هیچ وقت عافیت طلب نبوده و همواره در بزنگاه‌ها و فتنه‌ها برخلاف سنت و سیره‌ی خیلی از خواص اعلان موضع کرده، جانش را و آبرویش را کف دست گرفته و در وقت خود، در وقت خود و در وقت خود کف میدان حضور پیدا کرده باید زده شود.

آری جعفر نه در جنگ های نامنظم و چریکی که در سال‌های پس از جنگ بسیار جراحت برداشته؛ البته مرادم جانبازی به معنای معمول و جراحات فیزیکی نیست که آن هم هست؛ لکن مقصودم  ورای اینهاست، مقصودم چوب‌های نرم و نامرئی است، منظورم ترورهای متواتر و مکرر شخصیت ایشونه که شاید اگر جعفر جعفر نبود از صراط حق عدول می‌کرد یا اقلاً این کیفیت از جعفریت رو در او ملاحظه‌گر نبودیم.

قصد اطاله ندارم در این وجیزه سعی شد به اختصار ماحصل یافته‌های خود را که به تحقیق حاصل گشت با دوستانی که از بدنه جبهه‌ی انقلاب هستند و با منِ مردد ِچند وقت پیش هم داستانند و اصولاً از این دریچه به کاندیداها نگاه می‌کنند به اشتراک بگذارم باشد که ضمن جلب رضای الهی، مثمر بیفتد.