بی شک مرگ هنر مند خوب و جوان ایرانی «مرتضی پاشایی» موجب تاثر فرد فرد مردم ایران گردید. هنرمندی که توانسته بود با اجرا های خوبش جایی ویژه در قلب جوانان ایرانی باز نماید. پاشایی از این دنیا رفت اما صدایش برای همیشه در میان خیل طرفدارانش ماند . روحش شاد باشد.

آنچه که موجب گشته این سطور را به نگارش در بیاورم نقدی بر یادداشتی است که دربیست و ششم آبان ماه  توسط یک جوان برازجانی در سایت هفته نامه ی اتحاد جنوب نشر گردیده است که گویا مشاور جوان فرمانداردشتستان  نیز می باشد .

ایشان در یک مطلب کاملا احساسی که مثل بی شمار افرادی که برای مطرح شدن در روز های آخر عمر این هنر مند عزیز در کنارش عکس یادگاری انداخته و با دستپاچگی  بدون توجه به پیامد آن، در شبکه های اجتماعی منتشر نمودند، تا جایی که مادر مرحوم به صراحت از این موضوع گلایه نمودند.

بنظر می رسد که برای مطرح شدن دست به قلم برده و مطالبی را نوشته که هم ظلم به واقعیت است و هم اهانت به آحاد مردم ایران و بویژه مردم شریف و مذهبی استان بوشهر که در زیر به تفکیک ، به نقد آن خواهیم پرداخت:

۱) . ایشان در مطلب خود اشاره داشتند که پاشایی را از زمانی شناختم که از اجرای کنسرتش در برازجان جلوگیری کردند و جوانان دشتستان را به گناه ناکرده ابتذال متهم می‌کنند.

سوالی که اینجا پیش می آید این است که ایشان در برگزاری کنسرت مرحوم پاشایی چه نقشی داشتند و چه عاملی باعث شناخت بیشتر ایشان نسبت به پاشایی گردیده است!؟ تا آنجایی که حافظه یاری میکند مرحوم پاشایی برای اجرا حاضر نگردید بنابراین کاری صورت نگرفته است که موجب شناخت بیشتر ایشان گردیده است و این نوع قلم زدن چیزی غیر از مبهم نویسی و تلاش برای مطرح شدن نیست و کاری نا صواب است. همچنین ایشان در مطلب خود تلاش نمودند که گروه مخالف برگزاری کنسرت مرحوم را به نوعی در تقابل جوانان دشتستانی قرار دهند وبا یک قضاوت نادرست جوانان دشتستان را توسط این گروه به گناه نا کرده ی ابتذال متهم نموده که این نوع نوشتن و حرکات نیز در دنیای امروز و جامعه ی با فهم ایران منسوخ گردیده است.

  2) ایشان در جای دیگری از نوشته ی خود آورده است پاشایی نه عو عو میکرد و نه زوزه میکشید و نه با بی ادبی و گستاخی موجب وهن مجالس دینی شد نه امام حسین (ع) و اهل بیت را با خواندنش تحقیر کرد و نه هفت تیر می کشید نه پیراهن پاره میکرد و نه اسید می پاشید و نه شمشیر در فرق سر خودش فرود می آورد و…

برای نگارنده که عنوان مشاور جوان فرماندار دشتستان را هم دارد،  پسندیده است ، نگاهی دوباره به کلمات و جملات خود بیندازد و اندکی هم به فهم و وجدان خود مراجعه نماید. آیا صحیح است که اینگونه  در باره ی مداحی و مداحان اهل بیت(ع)، قضاوت داشته باشیم؟ به جرات می توانم بگویم که ایشان یا شناختی نسبت به مداحان و پیرغلامان ایران و حتی استان و دیار خود ندارند و یا اینکه با قحطی کلمه و جمله مواجه گردیده اند.

سوالی که از ایشان دارم این است که آیا همه ی مداحان اهل بیت (ع) در ایران عوعو و زوزه میکشند؟ آیا تا کنون به مداحی مداحان گوش نداده اید یا برای کسب نام و شهرت همسو با جریان کج اندیش،اینگونه با قضاوت نادرست بی انصافی می نمایید؟ لطفا به مداحی حاج مهدی منصوری،حاج منصور ارضی، حاج مهدی سماواتی ، میثم مطیعی و در استان نیز زنده یاد بخشو شریفیان و سایر مداحانی که امروز به مداحی میپردازند اندکی گوش فرا دهید ببینید عو عو و یا زوزه می کشند؟

لطفا با انصاف و با ادب، در مورد ذاکران اهل بیت (ع) قضاوت نمایید.

 3) درجایی دیگر نوشته است که برخی مداحان موجب تحقیر امام حسین(ع) و اهل بیت میگردند لطفا سری به مراسمی که با وقاحت در شیراز در حضور مدیر کل ارشاد در همایش دهه ی فرهنگ و گذر هنر برگزار گردید ،بزنید جایی که با نوحه ی اباعبدالله (ع) در حضور مدیر کل ارشاد شوخی وقیحانه ای گردید وهیچ یک از مسولین هم صدایش در نیامد.

 نگارنده در ادامه ی مطلب خود با کمال بی انصافی همسو با جریان های معاند نظام همان کلامی را که منافقین و بد خواهان نظام و رسانه های بیگانه بر زبان جاری نمودند، اسید پاشی های اخیر را به بچه مسلمان ها ،نسبت داده است. این قضاوت درحالی است که همه ی بخش های نظام در پی شناسایی عاملین اسید پاشی هستند که تا کنون عوامل آن را پیدا ننموده اند اما ایشان بدون توجه به واقعیت آنچه که در شبکه ی ضد نظام بی بی سی فارسی و شبکه های ماهواره ای که اجیر شدگان آمریکا ، انگلیس و اسراییل هستند به بچه هیاتی ها و بچه حزب اللهی ها نسبت داده است. واقعا این همه بی تقوایی چرا؟

گرچه حقیر سبک های غلط و نوع مداحی های خرافه گویی و بدعت های وارد شده در مراسم مذهبی را کاملا نادرست و ضد فرهنگی و مذهبی می دانم و بر اساس فرمایش مقام معظم رهبری و مراجع دینی، معتقدم بایستی با این بدعت ها و خرافه گویی ها با روشنگری و کار فرهنگی مقابله نمود.

نگارنده در آخر مطلب خود آورده است مرتضی پاشایی زجر زیادی کشید تا از این دنیا رفت اما راحت شد از جامعه ای که در آن توتالیتاریسم و لمپنیسم تمامی ندارد.واقعا کاش بار دیگر معنای واژه ها ی توتالیتاریسم و لمپنیسم را مطالعه عمیق می نمودید و بعد در ارتباط با موضوعی ، آن را با موضوع درگذشت مرحوم پاشایی بررسی می کردید و بعد آنرا به کار می بستید.واقعا چرا عقده های درونی خودمان را بی ارتباط با هر موضوعی در فضای جامعه منتشر میکنیم ؟ دوران حرف های احساسی سر رسیده مردم ایران شعور بالایی دارند.  دوست عزیز همه ی ما برای پیشرفت و آبادانی و سرافرازی ایران اسلامی که حاصل مجاهدت های زنان و مردان ایرانی و خون شهدای عزیز است ، بایستی دل در گرو  هم بسپاریم و با نقد منصفانه و تحمل و صبوری، دشمن را از امید به اختلافات داخلی نا امید کنیم.

بوشهر که دیار من و تو است نیازبه همت دارد بدون ریا و سیاسی کاری و بدون جناح بندی های سیاسی، باید در جهت توسعه  همه جانبه و آبادانی آن بکوشیم .

آقای نویسنده آحاد مردم ایران حزب اللهی اند ،هیاتی اند و عاشق ولایت.نبایستی واژه ی حزب اللهی را مختص گروهی خاص نمود این همان واژه ای است که ابر قدرت ها را به لرزه انداخته است.

و خلاصه ی کلام ، پاشایی رفت خدایش بیامرزد روحش شاد ! به فکر پاشایی های دیگر باشیم که همچون امروز حسرت نخوریم و افسوس که چرا آنچه که باید میکردیم انجام ندادیم.

کنسرت پاشایی برگزار نشد اکنون به فکر این باشیم که جریان موسیقی با حفظ ارزش ها به گونه ای باشد که نگرانی از برگزاری آن نباشد. کسی با شادی مردم مخالف نیست آنچه که موجب نگرانی و مخالفت می شود فضای ضد فرهنگی و ارزشی است که در برخی از کنسرت ها توسط معدود افرادی دیده میشود.

برخی مداحی های ما خوب اجرا نمیشود و محتوای ضعیفی دارد . بله قبول ! ولی نباید همه ی جریان مداحی و اهل بیت (ع) را زیر سوال برد.بیایید کار فرهنگی کنیم و باعث غنی بخشی محتوایی و شکلی مداحی ها و مجالس دینی شویم.نباید کار غلط معدود افرادی را بزرگ کنیم و به کل جریان مداحی و مجالس عزاداری اهل بیت(ع) تعمیم دهیم. دقیقا این همان کاری است که سال ها عوامل بیگانه مانند انگلیس آمریکا و اسراییل و وهابیت این هدف را دنبال میکنند و بنا دارند جریان شیعه و اسلام را زیر سوال ببرند. و در آخر وجب به وجب خاک ایران مقدس است خاک ایران متبرک به جای پای شهیدانی است که برای انقلاب اسلامی وسر افرازی ایران همت نمودند و از جان خود گذشتند تا ما امروز بمانیم.