گورستان انگلیسی ها را موزه مبارزه با استعمار و استکبار کنید تا یادمان نرود ما فرزندان دلیران غیور استان بوشهر هستیم.

به گزارش "چغادک نیوز"، بعضی موقع ها کتاب های ما در کتابخانه خاک می خورد و هیچ کس پیدا نمی شود که حتی برای لحظاتی کاغذهای این کتاب ها را برگ بزند شاید مطالب قابل استفاده ای در آنها باشد، مطلبی که بتواند به دانسته های ما کمکی کند و سنگی را از جلو جویبار اندیشه ما بردارد.

 داشته های فرهنگی و ملی ما نیز در برخی مواقع عاقبتی مثل همین کتاب ها دارند، داشته هایی که اگر از آنها استفاده شود می تواند طوفانی در عرصه فرهنگ بر پا کند و گره از گره های کور باز نماید.

 ما قدر این داشته ها را نمی دانیم و در گوشه و کنار تاریخ، شهر و حتی ذهن خود رها می کنیم و به کارهای روزمره مشغول می شویم و خواب غفلت سنگینی ما را فرا می گیرد و انگار قصد نداریم از این خواب برخیزیم و روزی متوجه شوید که چه اشتباه بزرگی مرتکب شده ایم که خیلی دیر شده است.

 سرزمین بوشهر تاریخی دارد به بلندای چند هزار سال و تمدنی که هر روز بر اهمیت آن افزوده شده و مستحکم تر از گذشته مسیر تعالی را طی نموده است که اگر نگاهی گذرا به تاریخ چند قرن اخیر این استان استراتژیک داشته باشیم به یک اشتراک در این سالیان طولانی پی می بریم و آن محور بودن روحیه رشادت، شجاعت و مقاومت در این سدهای اخیر است. بوشهری ها به شدت بیگانه ستیز هستند و تاب تحمل حرف زور را ندارند و نمی پذیرند زیر سایه بیگانه ادامه حیات دهند.

 نقطه نقطه این استان از دشتستان و دشتی و تنگستان همه و همه دیار دلاورمردان مقاومی است که تا پای جان، بر اعتقادات خود ایستادگی کردند تا دین و خاک و ناموس خود را از دست متجاوزان حفظ کنند.

 حالا با این همه داشته هایمان در حوزه مقاومت کمتر مشاهده شود که بر کودکان خود از استعمارستیزی در برابر انگلیس، پرتغال و هلند بگویم و کمتر مشاهده شده است که مسئولان فرهنگی استان اقدامی را در معرفی این تاریخ بزرگ داشته باشند.

 باید به کودکان، نوجوانان و جوانان و حتی بزرگسالان یادآور شود که ای کودک دشتی تو فرزند خالو حسین و علی نقی دشتی هستی؛ همان کسی که در برابر استعمار قد علم کرد و تا پای جان ایستاد یا این که در بندر ریگ از مقاومت میر مهنای بندر ریگی بگویند و در دشتستان تاریخ مبارزات مجاهد برازجانی و غضنفر السلطنه را بازخوانی کنند و یا در دیگر نقاط استان قهرمانان همان نقطه را به عنوان چهره های دلیر معرفی نمایند تا شجاعت مثل همیشه در کودکان و بزرگسالان ما نهادینه شود.

 حال نزدیک به صد سال است که از نبرد رئیس علی دلواری با بریتانیای متجاوز و استعمارگر می گذرد و دو نماد مهم این مقاومت و شکست استعمار در بوشهر به نام گورستان متجاوزان انگلیسی و قبر ژنرال در دو گوشه شهر بوشهر بدون کمترین توجه باقی مانده است و حتی در روزهای نوروز نیز کسی در این مکان ها حاضر نمی شود تا از رشادت های فرزندان دلیر استان بگوید و صاحبان متجاوز این قبرها را معرفی کند.

 هیچ گاه مشاهده نشده است که دانش آموزان را برای تماشا به این منطقه تاریخی ببرند و از جان فشانی های فرزندان میهن سخن بگویند و ظلم های استعمارگران و استکباریون را یادآوری کنند تا جوانه مقاومت در جان آنها درختی تناور شود و از دل این جوانان رئیس علی دلوای ها، خالو حسین ها، علیرضا ماهینی ها و نادر مهدوی ها بجوشند.

 حال برای آشنایی بیشتر جوان ترها این "مدار مقاومت" چقدر مهم است که گورستان انگلیسی ها تبدیل به موزه مبارزه با استعمار و استکبارستیزی شود و با حضور جوانترها گذشته درخشان این ملت به آنها یادآور شود تا حیله ها و نیرنگ ها روباه پیر استعمار دیگر اثری در جوانان ما نداشته باشد.

 امروز تکلیف است که مسئولان فرهنگی بجای خواب آلودگی و روزمرگی به سراغ توانمندی های فرهنگی استان بروند و آنها را از دل تاریخ بیرون بکشند و برای رشد و تعالی جامعه بکار بگیرند. تاریخ مقاومت استوار بوشهر و ظلم و دست اندازی های استعمارستیز مسائلی است که نباید به سادگی از کنار آن گذشت.

 این تاریخ توان آن را دارد که در تمام نقاط کشور ترویج و یادآوری شود و از همین رو دوباره تکرار می کنم گورستان انگلیسی ها را موزه مبارزه با استعمار و استکبار کنید تا یادمان نرود ما فرزندان دلیران غیور استان بوشهر هستیم.

 یاداشت: مهراب کیانی