امام عسکرى(ع) نماد فضیلت‏ها | پایگاه خبری تحلیلی چغادک نیوز
×

منوی بالا

منوی اصلی

دسترسی سریع

اخبار سایت

true

ویژه های خبری

true
    امروز  جمعه - ۱۰ فروردین - ۱۴۰۳  
false
true
امام عسکرى(ع) نماد فضیلت‏ها

امام عسکرى علیه ‏السلام فرمود:«یکى از درهاى بهشت، «بابُ المعروف» است. از آن در کسى داخل بهشت نمى ‏شود مگر اینکه در دنیا کارهاى نیک انجام داده و به مردم کمک و خدمت نماید.»

به گزارش "چغادک نیوز"، حضرت امام حسن عسکرى علیه ‏السلام یازدهمین پیشواى شیعه است، رهبرى که در تمام عمرکوتاه خویش (۲۸ سال) مدّتى را در پادگانى درسامرّا، به همراه پدرش امام هادى علیه‏ السلام ،تحت مراقبت بسیار شدید دستگاه استبدادى خلفاى بنى عبّاس قرار داشت،و بعد از شهادت پدر بزرگوارش، این حالت استمرار یافت و نیز بارها به زندان جبّاران زمان، گرفتار شد.

 

دوران امامت آن رهبر بزرگ الهى بیش از شش سال به درازا نکشید.

 

آن بزرگوار، همانند پدرانش به همه فضائل و خوبى‏ ها آراسته و از همه بدى ‏ها پیراسته بود. او آن چنان در قلّه شکوهمند کمال و فضیلت قرار داشت که نه تنها دوستان و پیروانش او را ستوده ‏اند بلکه دشمنانِ کینه ورز و سرسخت، به مدح و ستایش او پرداخته‏ اند. براى نشان دادن این حقیقت، به چند نمونه اشاره مى ‏شود.

 

 

تجلّى فضائل

احمد بن عبیداللّه بن خاقان ـ که پدرش از مهره‏ هاى مهمّ دستگاه خلافتِ ستم پیشه بنى عبّاس و از وزیران آن به شمار مى‏ رفت و خود نیز از مخالفان و معاندانِ سرسخت امامان علیهم ‏السلام بود ، از طرف حکومت، مسئولیت گرفتن مالیات را در قم، به عهده داشت ـ مى ‏گوید:

من در سامرّا ندیدم و نشناختم مردى را در میان علویّان، همانند حسن‏ بن ‏على.

 

وى از جهت وقار، عفاف، بزرگوارى و بخشندگى، در میان علویّان، فرماندهان ارشد نظامى، وزراء و همه مردم، «نمونه و الگو» بود. و با هر کس سخن مى گفتى، او را مى ‏ستود و به نیکى یاد مى ‏کرد.*

 

روزى ابو محمّد بر پدرم عبید اللّه بن خاقان وارد شد، من او را نگریستم؛ آثار بزرگى و عزّت و جلالت از سیماى او پیدا بود. پدرم، مقدم او را گرامى داشت و او را بسیار تکریم کرد. من از این روش پدرم، ناراحت و عصبانى شدم، از او سبب این بزرگداشت را پرسیدم، و خواستم که آن شخصیّت را به من معرّفى کند، پدرم گفت:

«او پیشواى شیعیان و بزرگ خاندان بنى ‏هاشم است. او کسى است که شایستگى پیشوایى امّت را دارد، چون خصلت‏هاى برجسته‏اى دارد؛ همچون: فضیلت، پاکى، وقار و متانت، صیانت نفس، زهد و بى ‏رغبتى به دنیا، عبادت، اخلاق نیکو، صلاح و تقوا.»

 

آنگاه احمد بن عبیداللّه مى ‏افزاید:

ابومحمّد ابن الرّضا، در نهایت بزرگى و والائى بود.»1

 

 

اخلاق وتحوّل آفرینى

حکومت ستمگر بنى عبّاس، امام عسکرى علیه ‏السلام را نزد شخصى به نام: على بن نارمش ـ که یکى از عناصر جنایتکار و از دشمنان سرسخت آل‏ ابوطالب بود ـ زندانى کرد. سران بنى عبّاس به او گفتند: ابومحمّد ابن‏الرّضاء را تا توان دارى، آزار و اذیّت ده و او را به قتل برسان.

 

از زندان نمودن حضرت، چند روزى نگذشت، تا اینکه دیدند على ‏بن نارمش با آن همه دشمنى و عداوت، در برابر امام سر به زیر افکنده و آن چنان جذبه و عظمت و خُلق و خوى حضرت عسکرى در او تأثیر نهاده که به حضرت نگاه نمى‏ کند.

 

وقتى امام عسکرى علیه ‏السلام از این زندان خلاص شد، على بن نارمش آن چنان دچار تحوّل روحى و معنوى گردید که دیدگاهش درباره حضرت، تغییر یافت و در گروه شایستگان زمان قرار گرفت.۲

 

بار دیگر امام حسن عسکرى علیه ‏السلام را نزد صالح بن وصیف زندانى کردند، او نیز شخصى پلید و بى رحم بود. گروهى از جنایت پیشگان بنى عبّاس نزد صالح بن وصیف رفتند و درباره امام به گفت و گو پرداختند. زندانبان به آنان گفت: آخر من چه کار کنم؟ دو نفر از بدترین افراد را بر او گماشتم، بعد از گذشت چند روز، باشگفتى دیدم آن دو به نماز، عبادت و روزه روى آورده‏ اند، به آنان گفتم: چه چیز اتفاق افتاده است؟ گفتند:

«ما چه گوییم در پیرامون مردى که روزها روزه و شب‏ها تا سحر نماز مى ‏خواند، کمتر سخن مى‏ گوید و به کارهاى غیر ضرورى نمى ‏پردازد! ما هنگامى که به او مى‏ نگریستیم، بدنمان به لرزه مى ‏افتاد و توان استقامت در خود نمى‏ دیدیم.»3

 

 

سخاوت و بخشندگى

امام حسن عسکرى علیه ‏السلام بسان اجداد بزرگوارش در بخشندگى و کمک به مردم یگانه روزگار بود. شخصى به نام محمد بن‏على همراه پدرش ـ که از خاندان علویان بودند؛ ولى از گروه واقفیّه به شمار مى‏ رفتند ـ در زندگى دچار بحران شدند و در مضیقه مالى سختى قرار گرفتند.

 

وى مى ‏گوید: پدرم گفت: برویم نزد این مرد ـ امام حسن عسکرى ـ چون خصلت «بخشندگى» او را زیاد شنیده بودیم. در راه که مى ‏رفتیم، پدرم گفت: اى کاش آن حضرت براى برآورده ‏شدن سه نیاز من، کمکم کند! من هم با خود گفتم: اى کاش به سه نیاز من توجّه و عنایت کند!

 

نزد آن حضرت رفتیم، از حال ما پرسید، پاسخ دادیم. هنگامى که با امام خداحافظى کرده و از خانه خارج شدیم، خادم حضرت آمد و به اندازه‏اى که نیاز داشتیم و آرزو کرده بودیم، کیسه هایى از اشرفى به ما داد.

 

آنان با آنکه از امام عسکرى علیه ‏السلام کرامت دیدند؛ ولى دست از مرام خود برنداشتند.۴

 

 

پاسداشتِ نماز

امام عسکرى علیه ‏السلام به نماز اوّل وقت بسیار اهتمام مى‏ داد و نماز را بزرگ مى‏ داشت. ابوهاشم جعفرى که یکى از یاران خاصّ و ویژه آن بزرگوار بود، مى ‏گوید:

نزد آن امام معصوم بودم. حضرت در حال نوشتن نامه بود که وقت اداء نماز فرا رسید، آن بزرگوار نامه را به سوئى نهاد و براى خواندن نماز حرکت کرد. از نماز که فارغ شد، دوباره تشریف آورد و قلم را برداشت و شروع کرد به نوشتن نامه.۵

 

 

ترغیب به خدمت رسانى

ابوهاشم مى‏ گوید:

روزى در محضر امام عسکرى علیه ‏السلام بودم، آن حضرت فرمود:

«یکى از درهاى بهشت، «بابُ المعروف» است. از آن در کسى داخل بهشت نمى ‏شود مگر اینکه در دنیا کارهاى نیک انجام داده و به مردم کمک و خدمت نماید.»

 

تا این را از حضرت شنیدم، خدا را سپاس گفتم و بسى خشنود گردیدم؛ زیرا یکى از برنامه‏ هاى زندگى من، خدمت رسانى به مردم و رفع نیاز پا برهنگان و محرومان بود. تا این مطلب در دلم گذشت، حضرت به من نگاه کرد و فرمود:

«بله، کسانى که در این جهان به مردم کمک مى ‏کنند، در جهان دیگر نیز سر بلند و جایگاه آنان برجسته است. اى ابوهاشم! خدا تو را از این گروه قرار دهد، خداى تو را رحمت کند.»6

 

 

* ما رأیتُ و لا عرفتُ بسرّمن‏رأى، رجلاً من العلویه مثل الحسن بن على فى هدیه و سکونه و عفافه و نبله و کرمه عند اهل بیته و بنى هاشم…

 

پی نوشتها:

۱٫اصول کافى،ج۱، ص ۵۰۳؛ مناقب آل ابى‏طالب(ع)، ج ۴، ص ۴۲۳؛ سیره‏الائمه، ج ۲، ص ۵۰۲٫

۲٫ اصول کافى، ج ۲، ص ۵۰۸٫

۳٫ همان، ص ۵۱۲٫

۴٫ همان، ص ۵۰۶٫

۵ و ۶٫ انوارالبهیّه، شیخ عباس قمى، ص ۱

جام نیوز

 

false
true
false
true

شما هم می توانید دیدگاه خود را ثبت کنید

√ کامل کردن گزینه های ستاره دار (*) الزامی است
√ آدرس پست الکترونیکی شما محفوظ بوده و نمایش داده نخواهد شد


false