به گزارش چغادک نیوز: هفتمین نمایشگاه خرما در استان بوشهر امسال با طعم خاصی همچون خرمای کبکاب آغاز شد که با قطع اینترنت و ندادن مجوز برای گروه موسیقی محلی و سوزش چشمان مردم و…همراه بود.

قرار بود یک گروه موسیقی در آئین نخل و نوا حال و هوای محلی به نمایشگاه بدهند؛ اما متولیان امر آنقدر درگیر خرما چینی، رنگینک‌ خوری و تست پنیر نخل شده بودند که یادشان رفت از ارشاد و اماکن مجوز بگیرند و تازه یک روز مانده به اجرا، با دستانی که شیره خرما ازش می‌چکید، نامه را تحویل دادند که به به زعم نخلداران چون برگه درخواست مجوز، خرما آلود شده بود، گویا پذیرفته نشده؛ اما گفته می شود اگر دو هفته قبل بجای خرماچینی برگه را تحویل داده بودند، نه نامه شان خرمایی میشد و نه اجرا لغو میشد و نه تبلیغات ویژه ای برای اجرا نکردن راه می افتاد، خلاصه خرما و شیره‌اش یک‌ بار دیگر ثابت کردند که خیلی مهم است و مثل یک مهر سلطنتی می تواند مراسمی را لغو و یا برقرار نماید.

نمایشگاه خرما امسال پر از غرفه‌های پرزرق و برق بود؛ ولی استقبال مردم آنقدر کم بود که با چشم همه را می توان بشمرد، از سوی دیگر اجاره یک غرفه سه‌ روزه نیز تا ۸۰۰ میلیون تومان می رسید و خرماها هم از گرونی غرفه‌ها شرم کرده و در گوشه‌ای قایم شده بودند و معلوم بود که نه مردم سراغی از این طلای جنوب می‌گیرند و نه خود خرما به دلیل گرانی جرات دارد جلوی چشم کسی ظاهر شود.

نکته تعجب آور این نمایشگاه آن است که از همان دقایق اول، کمبود اینترنت همه را به هم ریخت ‌و غرفه‌ داران نه می‌توانستند تراکنشی انجام دهند، عکس بفرستند و حتی یک پست رسمی در شبکه‌های اجتماعی منتشر کنند و خرماها هم انگار فهمیده بودند خبری از خرید نیست و گوشه‌ای قایم شده بودند، یکی از بازدیدکنندگان نیز با خنده گفت: نخل‌ها سایه دارند و خنک می‌مانند ولی ما نه سایه داریم، نه اینترنت داریم و نه پول، خرماها هم خجالت می‌کشند به ما نگاه کنند.

اما اوج ماجرا در آئین نخل و نوا بود؛ جایی که همه‌ چیز برای پذیرایی مسئولان در افتتاحیه نمایشگاه از جمله رنگینک، پنیر نخل، خرمای کبکاب و… آمده بود، مسئولان آمدند و نگاهی انداختند، لبخندی زدند و رفتند و چند ثانیه بعد، خبرنگاران و مردم در عملیات انتحاری به سراغ تنقلات رفتند و ظرف‌ها را در کمتر از یک دقیقه خالی کردند و پنیر نخل را بلعیدند و صحنه‌ای ماندگار از وفاق ملی را در این عملیات بر سر خوردن پنیر نخل و خرماهای شکلاتی به معرض نمایش گذاشته و مشت محکمی را بر دهان دشمنان زدند.

غرفه رسانه هم که قرار بود تریبون اهالی خبر باشد، در نقطه‌ای کور و دورافتاده ساخته شده بود که اگر GPS نداشتی، باید با قطب‌نما دنبالش می‌گشتی و خبرنگاران نیز چندین بار مثل دو ماراتون دور نمایشگاه دور زدند تا بالاخره غرفه محقر با دو صندلی و قند بدون چای خود را پیدا کنند، استاندار و مسولین هم مثل کارتون میگ‌ میگ با سرعت از جلوی این غرفه عبور کردند که باد آنها نزدیک بود خبرنگاران را از آنجا پرت کند و پس از اینکه متوجه شدند قاضی القضات استان به این غرفه سر زده است، ارسلان اعلام کرد اگه به مهرانگیز گزارشم نمیدین شو دیگه با معاون وزیر و یه بشقاب رنگینک و دله خرما خدمتتون می‌رسیم تا میزتون فقط قند خالی نداشته باشه.

اما مهم‌ترین و مرموزترین بخش نمایشگاه؛ پیش از شروع برنامه افتتاحیه رخ داد که گفته میشه درگیری بین یکی از نیروهای حراست و فردی نامعلوم رخ داد و بوی عجیبی در فضا پیچید و اشک همه را درآورد که ابتدا همه تصور کردند گاز اشک‌آور است و چشم‌ها شروع به سوزش کرده است؛ ولی غرفه‌ داران گفتند: نه بابا، این اثر چسب‌های باقی‌مانده از نمایشگاه مبلمان قبل است؛ اما خبرنگاران که همیشه در صحنه‌ حاضرند و حتی وسط دود و بوی اشکاور هم می‌نویسند و مثل کاراگاهان بخش جنایی عمل می کنند، با دقت بوی گاز را بررسی کردند و به خاطر حفظ حرمت حاج خورشید و ندیر و مبین و ادریس و محسن و ممد از همکاران خودشون، نتیجه گرفتند: این نه بوی چسب مبل بود، نه بوی خرما و نه گاز اشکاور و فلفلی و … ؛ بلکه اشک شوقی بوده است که بازدید کنندگان به دلیل حجر وصال دوری یکساله از نمایشگاه، از چشمان آنها سرازیر شده است.

در نهایت، روز اول نمایشگاه خرما به پایان رسید و مجوز نیامد، موسیقی نواخته نشد، رنگینک ها و پنیر نخل تمام شد، اینترنت وصل نشد و چشم‌ها هم هنوز می‌سوزند؛ اما تجربه ارزشمندی برای آیندگان بجا ماند که اگر مسولان خواستند در بوشهر کنسرتی اجرا کنند دو هفته زودتر مجوز بگیرید، چسب نمایشگاه قبلی را تست کنید و هیچ‌وقت خبرنگاران را دست‌ کم نگرفته و شان و جایگاه آنها را ارج نهند؛ چونکه آن‌ها حتی از بوی چسب هم می توانند گزارشی تهیه کنند و اینکه که یا با خبرنگاران دوستی نکنند یا مکانی در خور و شان برای آنها بسازند./ انتهای پیام