به گزارش چغادک‌نیوز: غزه دیگر نفس نمی‌کشد؛ نه از دود بمب‌ها، بلکه از بوی گرسنگی، در بیمارستان‌های بی‌دارو، در خیابان‌های بی‌آب، و در دل آوارهایی که کودکان در آن به خواب ابدی رفته‌اند. بیش از ۶۱ هزار انسان از آغاز جنگ تا پایان ژوئیه ۲۰۲۵ کشته شده‌اند که نیمی از آن‌ها کودکان و زنان هستند؛ این ارقام، فقط عدد نیستند، بلکه روایت خفگی وجدان جهانی‌اند.

تنها در ماه ژوئیه ۲۰۲۵، ۶۳ نفر بر اثر سوءتغذیه جان باختند که ۲۴ نفرشان کودک زیر پنج سال بودند. در اخبار دیدیم که زینب پنج‌ماهه در آغوش مادرش مرد، نه با ترکش، بلکه از بی‌شیری و بی‌غذایی. این جنایت، بی‌صدا اما مداوم، همچنان ادامه دارد.

در اردوگاه نصیرات، ده کودک تنها به خاطر ایستادن در صف آب کشته شدند. کامیون‌های کمک، تنها قطره‌ای در کویرند؛ در حالی‌که پیش از جنگ، روزانه ۵۰۰ تا ۶۰۰ کامیون وارد غزه می‌شد، امروز با فشار اسرائیل، سهم یک ملت مظلوم، تنها قطره‌ای کمک در برابر سیلاب مرگ است.

اکنون سکوتی منفعت‌طلب، دولت‌های عربی را در برگرفته که از ریاض تا ابوظبی و از منامه تا دوحه کشیده شده است؛ آیا عرب‌ها نمی‌بینند؟ نمی‌شنوند؟ یا نمی‌خواهند کاری کنند؟ آیا نفت، برج‌ها، دلارها و قراردادهای امنیتی برایشان مهم‌تر از جان کودکان هم‌زبانشان شده است؟

ما اصلاً از رژیم صهیونیستی توقعی نداریم؛ ما از شما دولت‌های عربی می‌پرسیم: آیا در قبال این نسل‌کشی و اعدام دسته‌جمعی که با گرسنگی و عطش کلید خورده است، شریک جرم نیستید؟ اگر امروز غزه بی‌پناه است، فردا نوبت کیست؟

سخنی هم با مردم عرب‌زبان داریم که تحت سلطه دولتمردان خود هستند؛ آیا وقتی شعله‌های آتش جنگ به خاک شما کشیده شود، دولتمردانی که امروز در برابر ظلم، سکوت کرده‌اند، شما را نجات خواهند داد؟ آیا کسی از شما دفاع خواهد کرد؟ یا شما را هم خواهند فروخت؟

لازم است اعلام کنیم: غزه یک جغرافیا نیست؛ یک امتحان الهی است، امتحانی برای غیرت، انسانیت، ایمان و شرف. بی‌تردید، دولت‌های عربی به‌خاطر سکوت‌شان در برابر ظلم و جنایت متجاوزان، مردودان واقعی امتحان دفاع از انسانیت و هم‌نوع خود هستند و باید در پیشگاه عدل الهی پاسخگوی سکوت خود در برابر مرگ دسته‌جمعی زنان و کودکان عرب‌زبان باشند.

العربیه

إغلاق أعین العرب عن موت الأطفال الجائعین فی غزه / هل ابتلعت الأموال والخوف من الیهود نخوه العرب؟

بینما یلفظ عشرات الآلاف من النساء والأطفال الفلسطینیین أنفاسهم الأخیره وسط الأنقاض والجوع، تقف الحکومات العربیه الناطقه بالعربیه والدم الواحد، متفرجه بصمت على جریمه واضحه، جریمه لا تُرتکب بالرصاص فقط، بل بالجوع والعطش والصمت، وکأن المال والخوف ابتلعا نخوتهم العربیه.

بحسب تقریر “چغادک نیوز”: غزه لم تعد تتنفس؛ لیس بسبب دخان القنابل، بل من رائحه الجوع، فی مستشفیات بلا دواء، وشوارع بلا ماء، وتحت الأنقاض التی نام فیها الأطفال نومًا أبدیًا. أکثر من ۶١ ألف إنسان قُتلوا منذ بدایه الحرب حتى نهایه یولیو ٢٠٢۵، ونصفهم من النساء والأطفال، وهذه الأرقام لیست مجرد أعداد، بل حکایه عن اختناق الضمیر العالمی.

فقط فی شهر یولیو ٢٠٢۵، توفی ۶٣ شخصًا بسبب سوء التغذیه، من بینهم ٢۴ طفلًا دون سن الخامسه. ورأینا فی الأخبار الطفله زینب، البالغه خمسه أشهر، تموت بین ذراعی أمها، لا بفعل الشظایا، بل من الجوع وقله الحلیب. هذه الجریمه مستمره، بلا صوت، ولکن بلا توقف.

فی مخیم النصیرات، قُتل عشره أطفال فقط لأنهم وقفوا فی طابور الماء. شاحنات المساعدات لیست سوى قطره فی صحراء؛ ففی حین کانت غزه تستقبل ۵٠٠ إلى ۶٠٠ شاحنه یومیًا قبل الحرب، أصبحت الیوم، تحت ضغط الاحتلال، تحصل على نقطه واحده من المساعدات فی مقابل سیل من الموت.

والآن، یسود صمتٌ انتهازی فی عواصم الدول العربیه من الریاض إلى أبو ظبی، ومن المنامه إلى الدوحه؛ ألا ترون؟ ألا تسمعون؟ أم أنکم لا تریدون أن تتحرکوا؟ هل أصبحت الأبراج والنفط والدولارات والعقود الأمنیه أهم من دماء أطفال یتکلمون لغتکم؟

نحن لا نتوقع شیئًا من الکیان الصهیونی؛ بل نسأل أنتم، أیها الحکام العرب: أما زلتم شرکاء فی هذه الإباده الجماعیه والإعدام الجماعی عبر الجوع والعطش؟ إذا کانت غزه الیوم بلا ملاذ، فمَن التالی غدًا؟

وکلمه أیضًا لشعوبکم؛ أنتم الذین ترزحون تحت أنظمه حکمکم: إذا امتدت نیران الحرب إلى أراضیکم، فهل ستحمیکم حکوماتکم التی سکتت عن الظلم؟ هل سیدافع أحد عنکم؟ أم سیتم بیعکم کما یُباع غیرکم الآن؟

علینا أن نعلنها بوضوح: غزه لیست مجرد جغرافیا، بل اختبار إلهی، امتحان للنخوه والإنسانیه والإیمان والشرف. وإن الحکومات العربیه، بصمتها المعیب أمام الجرائم والعدوان، قد رسبت فی امتحان الدفاع عن الإنسانیه، وسیحاسبها الله على هذا الصمت أمام موت جماعی لنساء وأطفال یتکلمون لغتها.