به گزارش چغادک نیوز، حجت الاسلام و المسلمین محمدحسین حدائق قائم مقام بنیاد و موسسه فرهنگی حضرت مهدی موعود (عج) در ادامه مبحث جمعه‌های مهدوی و شرح بایسته‌های انتظار طی یادداشتی تشریح نمود: قال الله تبارک‌ و تعالی: یَا اَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ اصْبِرُواْ وَصَابِرُواْ وَرَابِطُواْ وَاتَّقُواْ اللّهَ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ. ای اهل ایمان، (در کار دین) صبور باشید و یکدیگر را به صبر و مقاومت سفارش کنید و مهیّا و مراقب کار دشمن بوده و خداترس باشید، باشد که پیروز و رستگار گردید.

در گذشته، در مورد آیه  ۲۰۰ سوره آل عمران و ارتباط آن با موضوع مهدویت بحث کردیم. همچنین دستورات چهارگانه مندرج در آیه، تبیین شد که عمل به آن‌ها منجر به سعادت و رستگاری است. این آیه شریفه حاوی نکات ارزشمندی است که از تدبر در آن به دست می‌آید.

نکته اول آن است که راه رستگاری از ایمان و خدامحوری می‌گذرد. کسانی که می‌خواهند یک زندگی آمیخته با موفقیت و رستگاری داشته باشند باید رضای خدا را ملاک عمل قرار دهند. از آنجا که امام زمان، حلقه وصل بین آسمان و زمین هستند و از جانب خداوند بر ما ولایت دارند جلب رضایت ایشان در کنار رعایت تقوا، تراز حقیقی و واقعی اعمال به شمار می رود بنابراین ما باید رضایت الهی و جلب نظر امام زمان را تراز اعمال خود قرار بدهیم.

معنای ایمان به عنوان ترازوی اعمال هم باید توسط ائمه برای ما تبیین شود. امام صادق (ع) در این باره می فرمایند: «أَنْ یُطَاعَ اَللَّهُ فَلاَ یُعْصَى» ایمان یعنی اطاعت از خدا کنید و آنچه سبب نافرمانی پروردگار می‌شود را ترک کنید.

ائمه معصومین (ع) بر این مطلب تأکید دارند که هر کس خود را از ما می داند باید از نافرمانی خدا فاصله بگیرد.

همچنان که در گفتار سابق بیان شد، کسانی که در برابر مشکلاتِ فردیِ خود صبور نباشند، قادر به حل مشکلات اجتماعی نیستند. تنها کسانی با مشکلات اجتماعی توان رویارویی دارند که ضریب مقاومت فردی خود را بالا برده باشند. واژه «اصبروا» اشاره به ضریب مقاومت فردی دارد و «صابروا» بر ضریب مقاومت اجتماعی تأکید می کند.

بدیهی است تا خود انسان ابتدا واکسینه نشده باشد، نمی تواند در برابر دشمنان دین مقاومت کند. همه کسانی که در برابر تبلیغات و تهاجمات فرهنگی دشمن آسیب می بینند در دفاع فردی و شخصی ضعف دارند و چون از نظر بنیه اعتقادی ضعیف هستند، در رویارویی با تبلیغات دشمن، زمین می‌خورند.

اما نکته دومی که در این نوشتار از این آیه استفاده می کنیم و به آن می‌پردازیم، آن است که اسلام دین ارتباط اجتماعی است که در سطوح مختلف تعریف می شود؛ ارتباط با مردم، ارتباط با خدا و ارتباط با رهبران الهی مراتب این ارتباط اجتماعی است. اسلام نسبت به حفظ برخی از این رابطه ها ـ مثل رابطه با امام ـ حساسیت نشان داده است.

برای حفظ و قطع سایر رابطه ها نیز دستورالعمل کاملی دارد که نیازمند نوشتار مستقلی است. ولی یک نکته در این باره وجود دارد که اسلام رهبانیت را نمی‌پذیرد. پیامبر ص فرمودند: «لَا رَهبانِیَّهَ فِی الإسلَامِ» در اسلام رهبانیت وجود ندارد.

در کنج عزلت نشستن و در خلوت خود به دعا و عبادت مشغول شدن، مورد تأیید اسلام نیست. مرام اسلام آن است که آحاد مردم در جامعه حضور اجتماعی فعال داشته باشند و از ارزش‌ها حراست کنند.
در مسیر جنگ جمل، امیرالمؤمنین ع وارد شهر بصره شدند. آنجا دو برادر زندگی می کردند که هر دو ارادتمند حضرت بودند. یکی از آن‌ها ترک دنیا کرده و در مسجد معتکف بود و دیگری به فعالیت‌های اجتماعی خود اشتغال داشت. هر دو برادر از تمکّن مالی هم برخوردار بودند و نیازی به کار کردن نداشتند.

روزی برادر فعال، حضرت را برای صرف غذا به منزل دعوت کرد. امام دعوت او را پذیرفتند و با تعدادی از یاران به منزل آن شخص رفتند. به دلیل آنکه منزل میزبان، وسیع و با امکانات بود، حضرت به او تذکر دادند که مراقب باشد این خانه و تجهیزات او را از یاد خدا غافل نکند. آن مرد عرض کرد من در همین خانه به فقرا رسیدگی می‌کنم و مجالس نشر معارف دینی برپا می دارم و گزارشی از کارهای خود به حضرت عرضه کرد. امام او را تأیید کرده و در حق او دعا کردند. سپس فرمودند تو در حقیقت داری از دنیای خوب، آخرت خوبی برای خود رقم می‌زنی.

آن مرد هنگام خروج امام از منزل، عرض کرد من برادری دارم که به شما ارادت دارد اما زن و بچه را رها کرده و در مسجد جامع بصره معتکف شده است. هر چه او را نصیحت می کنم فایده ندارد اما سخن شما را حتماً می‌پذیرد. حضرت به قصد دیدن او، عازم مسجدجامع بصره شدند. وقتی خبر به برادر معتکف رسید خود را به درب مسجد رساند تا از حضرت استقبال کند. با ورود امام، نشانه ادب دست حضرت را بوسید اما اولین جمله‌ای که امام ع به او فرمودند این بود که: «یَا عُدَیَّ نَفْسِهِ»
ای دشمنکِ جانِ خودت! چه می‌کنی؟

حضرت به او فرمودند: چرا زن و بچه خود را رها کرده و در مسجد معتکف شده‌ای؟ مرد عرض کرد: من از دنیا فاصله گرفتم که آخرت خود را بسازم. حضرت به او گوشزد کردند که معنای فاصله گرفتن از دنیا را نفهمیده است. ایشان فرمودند ترک دنیا یعنی به آن وابستگی پیدا نکنید نه اینکه خود را از مواهب آن محروم نمایید. تو باید در جامعه و در بین مردم باشی .

تذکری که متدینین و مؤمنین لازم است به آن توجه داشته باشند این است که پیامبر گرامی اسلام(ص) طبیب دوار و پزشک سیار بودند. خانه به خانه و چهره‌ به‌ چهره مردم را به خدا دعوت می‌کردند و شایسته است مؤمنان نیز چنین باشند. متدینین باید به سوی مردم بروند و حقایق دین را منتشر نمایند. اگر قرار باشد که ما خود را دریابیم و بس، دشمن روز به روز محاصره خود را تنگ تر می کند و بر ما هجوم می آورد./فارس