به گزارش چغادک نیوز، «معصومه مؤمنیان» فعال رسانه‌ای در یادداشتی به‌نقد رویکرد انفعالی مسئولین در مورد آلودگی هوا در شهر مشهد پرداخته و به تأکیدات مقام معظم رهبری در برخورد با تخریب ارتفاعات جنوبی مشهد به‌عنوان تنفس گاه‌های این شهر اشاره‌کرده و نوشته است:

این روزها تنفس یک جرعه هوای پاک آرزویی است که باید برایش بار سفر را ببندی و کیلومترها آن‌طرف‌تر مشهد در دل کوهی که هنوز دست کوه خواران به آن نرسیده یا در دل دشتی که جولانگاه باغ ویلاها نشده، چندساعتی آن را تجربه کنی و بعد با خودت فکر کنی کاش می‌شد کمی از این هوای پاک را با خود به شهر ببرم و روزی چند ثانیه استشمامش کنم تا ریه‌هایم شبیه بدنه خودروهای داخل شهر از تجمع دوده و کثافت و ذرات آلوده سیاه نشود.

بررسی داده‌های مرکز پایش آلاینده‌های زیست‌محیطی شهرداری‌مشهد، نشان می‌دهد از ابتدای امسال تاکنون سهم ریه مشهدی‌ها از هوای پاک فقط ۳۸ روز بوده و ۲۱۳ روز هوای قابل‌قبول، ۵۱ روز هوای ناسالم برای گروه‌های حساس و یک روز هوای ناسالم برای تمام گروه‌ها را جرعه‌جرعه به جانمان ریخته‌ایم. حالا بگذریم که همین آمار هم میانگین شاخص کلی هواست و اصلاً منطقی نیست. اغلب روزها که طبق اعلام مرکز پایش آلاینده‌های زیست‌محیطی شهرداری‌مشهد میانگین شاخص کیفی هوا در شهر قابل‌قبول و به رنگ زرد اعلام می‌شود وقتی نمودار تفکیکی ایستگاه‌های سطح شهر را در همان سایت بررسی می‌کنم چندین ایستگاه در شرایط قرمز و آلوده برای همه گروه‌های سنی است. طبق اعلام سازمان بهداشت جهانی تصمیم‌گیری در مورد تعطیلی یا هر اقدام لازم دیگر باید بر اساس عدد شاخص آلوده‌ترین منطقه شهر باشد اما در ایران میانگین را در نظر می‌گیرند؛ کاری که بیشتر شبیه پاک کردن صورت‌مسئله است‌.

این در حالی است که طبق سیاهه انتشار آلودگی هوا سهم منابع متحرک(وسایل نقلیه موتری) از مجموع انتشار پنج آلاینده مونوکسید کربن، ترکیبات آلی فرّار، اکسیدهای نیتروژن، اکسید گوگرد و ذرات معلق حدود ۶۴ درصد و سهم منابع ساکن حدود ۳۶ درصد است. از طرفی شهر مشهد طبق گفته مدیرکل محیط‌زیست خراسان رضوی ۳۲۲ روز از سال وارونگی دمایی دارد و آلاینده‌های جوی در آن حبس می‌شوند و تخریب ارتفاعات و بلندمرتبه‌سازی در مسیرهای چرخش و جابجایی هوا، باعث تشدید وارونگی دما می‌شود و این یعنی مرگ خاموش!

شهر ما این روزها مثل بیماری در حال احتضار به‌سختی نفس می‌کشد و زمانی که از مسئولین ذی‌ربط می‌پرسیم چاره چیست می‌گویند باید باد بیاید تا آلودگی‌ها کاهش یابد. القصه بیش از اینکه آلاینده‌ها و گازهای سمی ریه‌های ما را از بین ببرد، “مدیریت بادی” مدیران نامسئول دلمان را خون می‌کند. این شکل از انفعال و وادادگی در برابر یک بحران در هیچ جای دنیا پذیرفته نیست و من در عجبم با تأکیدات فراوانی که رئیس قوه قضاییه برای برخورد با ترک فعل مدیران دارد چرا دستگاه قضایی به موضوع آلودگی هوا که این روزها به شکل اتشی زیر خاکستر به جان خرمن زندگی در شهر امام رضا افتاده ورود جدی‌ نمی‌کند و بر اساس قانون هوای پاک که سهم هر سازمان و دستگاه را برای کاهش آلودگی هوا صراحتاً عنوان کرده، ترک فعل‌ها را تشخیص و برخورد قانونی لازم را انجام نمی‌دهد؟ مگر نه اینکه طبق اعلام اخیر رئیس گروه سلامت هوا و تغییر اقلیم مرکز سلامت محیط و کار وزارت بهداشت، آلودگی هوا در سطح جهان، به‌عنوان چهارمین علت مرگ زودرس شناخته‌شده است؟ مگر نه اینکه طبق اظهارات کارشناسان استشمام این آلاینده‌ها باعث ایجاد عوارض جسمی گسترده‌ای مانند انواع سرطان‌ها، سکته‌ها، بیماری‌های تنفسی، کاهش بهره هوشی و اختلالات ژنتیکی در جنین می‌شود؟ پس چرا مدعی‌العموم به این قضیه ورود جدی نمی‌کند؟آن‌هم در شهری مثل مشهد که پایتخت معنوی ایران است و طبق آمار هرساله پذیرای ۲۰ تا ۳۰میلیون زائر است. قطعاً اگر ورود جدی به این موضوع شده بود الآن باید نتیجه آن را در هوای آلوده شهر می‌دیدیم.

چرا در مقابل تخلف آشکاری مثل تخریب کوه‌ها و بلندمرتبه‌سازی‌هایی مانند آبادگران در مسیر تهویه هوای شهر(ارتفاعات جنوبی) آن‌قدر منفعل عمل کردیم تا راه برای ساخت “آبادگران‌ها” و مجموعه‌های بلندمرتبه بیشتری در آن مسیر هموار شد؟ مگر مقام معظم رهبری سال‌ها قبل ارتفاعات جنوبی مشهد را تنفس گاه این شهر عنوان نکردند و در مورد ساخت‌وساز برج‌ها در این منطقه خواستار جرم انگاری و برخورد قانونی نشدند؟

به نظر می‌رسد امروز که روز هوای پاک است باید برای مرگ امید به تنفس جرعه‌ای هوای پاک در این شهر زیر همین اسمان غبارگرفته شمع روشن کرد و گریست؛ شاید صدای این گریه مدعی‌العموم را از خواب بیدار کرد./فارس