مناظره فرهنگی بین عبدالله رئیسی و خلیل رضایی | پایگاه خبری تحلیلی چغادک نیوز
×

منوی بالا

منوی اصلی

دسترسی سریع

اخبار سایت

true

ویژه های خبری

true
    امروز  جمعه - ۱۰ فروردین - ۱۴۰۳  
false
true
مناظره فرهنگی بین عبدالله رئیسی و خلیل رضایی

به گزارش “چغادک نیوز”،  مناظره فرهنگی با موضوع نقش دولت ها در توسعه و ولنگاری فرهنگی بین خلیل رضایی از فعالان فرهنگی اصولگرای استان و مدیر کل اسبق آموزش و پرورش استان بوشهر با عبدالله رئیسی روزنامه نگار، پژوهشگر و فعال فرهنگی اصلاحات استان در دفتر پایگاه خبری تحلیلی چغادک نیوز برگزار شد.

 

این مناظره فرهنگی برای اولین بار در سطح استان اجرا شده است و با توجه دغدغه های فرهنگی که رهبر معظم انقلاب پیرامون ولنگاری فرهنگی که تاکیدات ویژه ای را داشته اند، سایت چغادک نیوز را برآن داشت که در راستای اطلاع رسانی، ابعاد این ولنگاری فرهنگی را مورد بررسی قرار دهد تا در نهایت موجبات بسط و توسعه فرهنگی جامعه فراهم شود.

یکی از شعارهای دولتها در ادوار گذشته بحث فرهنگی بوده است

 

عبدالله رئیسی در پاسخ به سوال چغادک نیوز مبنی بر اینکه توسعه فرهنگی در کدامیک از دولت ها بیشتر بوده است، گفت: یکی از شعارهای اصلی انقلاب اسلامی از بدو شکل گیری تا الان، توسعه فرهنگی بوده و این مساله به دولت خاصی محدود نمی شود، و به همین خاطر هم همه دولتها در طول ادوار گذشته تا کنون، بحث فرهنگی را یکی از مبانی اصلی شعارهای خود در نظر گرفته اند و این مقوله مربوط به دیروز و امروز و این دولت و آن هم نیست، بلکه کل دولتهای پس از انقلاب را در بر می گیرد.

 

وی اضافه کرد: از همین رو، حتی فراتر از آن، ما نه تنها برای ارزیابی دولتهای بعد از انقلاب، حتی برای سنجش میزان موفقیت خود انقلاب نیز باید سرغ عملکرد فرهنگی انقلاب اسلامی برویم؛ چرا که ماهیت اصلی این انقلاب، فرهنگ و بویژه فرهنگ دینی بوده است.

 

گاهی در موضوع فرهنگ، دچار اشتباهاتی در محاسبه می شویم

 

وی افزود: آنچه در فرهنگ اهمیت دارد، توسعه فرهنگی است؛ ولی ما گاهی در موضوع فرهنگ، دچار اشتباهاتی می شویم و اینطور محاسبه و استنباط می کنیم که اکثر کارهای فرهنگی مثل برگزاری شب شعر، برگزاری نمایشگاه، جشنواره، و یا اموری از این دست، بیانگر توسعه فرهنگی است.

 

فعال فرهنگی استان عنوان کرد: در حالی این موارد، برنامه های فرهنگی هستند، که جزو مولفه های توسعه هستند، و نه خود توسعه فرهنگی؛ منظورم این است که این برنامه ها اگر چه ابزاری برای توسعه هستند، اما هدف نیستند، و صرفاً می توانند گاهی جنبه آماری داشته باشند، از این رو نیز نباید در تحلیل نهایی، دچار اشتباه در محاسبه شویم.

 

برنامه های فرهنگی، الزاما بیانگر توسعه فرهنگی نیستند

 

این شاعر و منتقد فرهنگی و ادبی معاصر ادامه داد:  این کارها ممکن است یکی از ابزارها و عوامل فرهنگ ساز در جامعه باشند؛ ولی الزاما تعیین کننده وضعیت نهایی فرهنگ جامعه نیستند؛ چرا که سیاستی که به لحاظ فرهنگی پشت سر این برنامه هاست، از خود این برنامه ها مهمتر است و آن سیاست فرهنگی است که تعیین می کند این برنامه ها در نهایت منجر به توسعه فرهنگی می شود یا نمی نشود؛ چرا که گاه، به خاطر سیاست بسته ی انحصاری که پشت این امورات است، ممکن است فرآیند توسعه دچار اخلال شود.

 

به دولت میرحسین نمی توان نمره فرهنگی مشخصی داد

 

وی فعالیت ها و حتی بودجه های فرهنگی را به عنوان بخش کوچکی از فرآیند توسعه فرهنگی دانست و تصریح کرد: به نظر من دو دولت در جنگ و پس از جنگ، که شامل دولت مسیرحسین و هاشمی می شود، نمی توان نمره فرهنگی مشخصی داد؛ چرا که دولت میرحسیبن در سالهای تثبیت ارزشهای انقلابی بر سر کار بود و بدلیل حاکمیت ارزشهای دینی و دفاع مقدس و روحیه ایثار و شهادت در آن سالها، فضای جامعه بطور یکدست تابع هدفهای فرهنگ دینی بود.

 

وی افزود:  به همین دلیل هم به دولت میرحسین در حوزه فرهنگ نمی توان براحتی نمره داد، این در حالی است که عملکرد دولت هاشمی که نخستین دولت بعد از جنگ بود، تا حد زیادی قابل نقد است.

در سالهای دفاع مقدس، اولویت اصلی دولت، دفاع از مرزها بود و نه توسعه فرهنگی

 

این نویسنده و پژوهشگر گفت: در سالهای جنگ بدلیل اینکه اولویت اصلی ما دفاع از مرزهای جغرافیایی و عقیدتی و سایر مرزهای هویتی بود، عمده ی دغه های مردم و مسئولین به صورت یکدست معطوف به دفاع از این مرزها بود و به همین خاطر، طبیعی بود که نسبت به مقوله هایی همچون فرهنگ از سوی دولت، حساسیت کمتری وجود داشته باشد؛ چرا که دغدغه اصلی دولت در آن سالها مساله دفاع مرزها بود.

 

دفاع از مرزهای جغرافیایی، حساسیت دولت میرحسین را به موضوع فرهنگ کم می کرد

 

وی افزود: دفاع از مرزها ما را به یک سری باورها و برداشت های فرهنگی در جامعه هدایت می کرد که باعث می شد حساسیت دولت به فرهنگ تا حدی کم شود؛ چرا که هر آنچه در آن سالها بود، موضوعات ارزشی و اعتقادی بود.

در دولت هاشمی فرهنگ جامعه آسیب دید

 

این روزنامه نگار اصلاح طلب بیان کرد: در دوره هاشمی که اولین دولت بعد از جنگ بود، نسبت به موضوع اقتصاد و سازندگی، که به عنوان یک بال توسعه است، توجه جدی شد و بواسطه این توجه یکسویه، متاسفانه از بحث فرهنگ غفلت شد و در این زمینه حتی متحمل صدماتی شدیم که آثار مخرب آن در دهه ها و سالهای بعد نیز بر پیکره جامعه قابل لمس و مشهود بود.

 

تجمل گرایی و فضای بسته ی فرهنگی از ویژگیهای منفی دولت هاشمی بود

 

عبدالله رئیسی ادامه داد: اگر بخواهم به بخشی از عناصر منفی فرهنگی در دولت هاشمی اشاره کنم باید تجمل گرایی، اشرافی گری، شکاف عمیق طبقاتی، امنیتی کردن فرهنگ و بوجود آوردن فضای بسته فرهنگی را نام ببرم، و همین موارد باعث شد که در آن دوره از توسعه فرهنگی دور شویم. بدون شک، صدمات فرهنگی آن دوره در سالهای بعد هم در سطح جامعه مشهود بود.

 

توازن فرهنگی و توسعه پایدار در دولت خاتمی بوجود آمد

 

وی گفت: دولت خاتمی در کنار توجه به اقتصاد و فرهنگ، یک ضلع ثالثی به نام توسعه سیاسی را نیز بوجود آورد که این سه ضلع مثلث در دولت اصلاحات باعث شدند توسعه پایدار را در سطوح متفاوت بطور متوازن رقم بزنند و قطار توسعه را به حرکت در بیاورند؛ توازنی که ریشه در نگاه مدرن به مبانی توسعه با تکیه بر سه اصل سیاست، اقتصاد و فرهنگ بوجود آمد.

 

شاخک های دولت خاتمی نسبت به حوزه فرهنگ از حساسیت های ویژه ای برخوردار بود

 

رئیسی افزود: نگاهی که در دولت خاتمی به حوزه فرهنگ شد، نگاهی مدرن و عقل گرایانه بود؛ به همین خاطر هم گفتمان هایی مثل آزادی بیان، جامعه مدنی، توسعه سیاسی و گفتگوی تمدن ها توسط این دولت مطرح شد که بصورت مستقیم و غیرمستقیم باعث توسعه فرهنگی در کشور شد؛ من به استناد همین عملکرد دولت خاتمی، معتقدم که شاخکهای این دولت نسبت به مقوله فرهنگ از حساسیت ویژه ای برخوردار بود.

 

آزادی های فرهنگی در دولت احمدی نژاد بدلایلی نسبت به دولت خاتمی بیشتر بود

 

وی گفت: به نظر من در دولت احمدی نژاد، توجه به فرهنگ از اولویتهای اصلی بود؛ و گفتمان عدالتی که وی مدعی آن بود، در کنار بحث اقتصادی، ناظر به مساله فرهنگی نیز بود، اما تفاوتی که فرهنگ در دولت احمدی نژاد با خاتمی داشت، در چند مساله خلاصه می شود؛ که من به مهمترین آنها اشاره می کنم.

 

این فعال فرهنگی گفت: دولت خاتمی قائل به دولت فرهنگی بود، و احمدی نژاد معتقد به فرهنگ دولتی؛ در واقع این مساله ناشی از دو نوع نگاه و برداشت از ماهیت و رسالت دولت و فرهنگ است که منجر به تفاوت جدی در عملکردها و کارکردها می شود.

 

وی بیان کرد: ببینید! دولت فرهنگی یعنی ایجاد سازوکاری که دولت در کنار اهالی فرهنگ بایستد، آزادی های قانونی فرهنگی ایجاد کند، بدون تبعیض و مرز بندی از اهالی فرهنگ حمایت کند و بدنه دولت را نیز فرهنگی نماید؛ در حالی که فرهنگ دولتی یعنی اینکه دولت خود را همه کاره فرهنگ قلمداد کند و سیستم خودی و غیرخودی جدی راه بیندازد و صرفاً اجازه فعالیت به بخشی از فرهنگ بدهد که مورد قبول دولت است.

 

یکی از راههای برون رفت دولت خاتمی از چالش ورود به عرصه فرهنگ بود

 

این فعال فرهنگی گفت: در دوره خاتمی حساسیت زیادی بر روی موضوع فرهنگ وجود داشت و دلیل آن هم این بود که در دولت خاتمی بین بخشی از حاکمیت و دولت در یک سری مبناها و اصول، شکافها و چالشهای عمیقی وجود داشت و دولت نیز یکی از راههای تحقق اهداف خود را پافشاری بر مبانی فرهنگ و دفاع از آزادی های فرهنگی می دانست، و همین مساله باعث شد حوزه فرهنگ به عرصه ای برای چالش بین دولت و بخشی از حاکمیت بر سر مسائل سیاسی تبدیل شود.

در دولت احمدی نژاد نیازی به رفتارهای منفعلانه در حوزه فرهنگ نبود

 

وی اضافه کرد: در دولت احمدی نژاد ما در موضوع فرهنگی و سیاستهای کلی فرهنگی با چالشی اصولی بین بخشی از حاکمیت و دولت مواجه نبودیم و به همین خاطر هم اعتبارات فرهنگی و حتی برنامه های فرهنگی از لحاظ کمی در این دوره از رشد محسوسی برخوردار شد.

 

وی ادامه داد: در عین حال من بر این باورم که هیچکدام از این دو مورد، یعنی نه اعتبارات بیشتر و نه برنامه های بیشتر، باعث توسعه فرهنگی پایدار در سطح جامعه نشد؛ چرا که تعریف و تلقی درستی در این دوره از توسعه فرهنگی و نقش فرهنگ در توسعه پایدار وجود نداشت و حتی تبعیض و بی عدالتی فرهنگی نیز شکل گرفت. البته در سه چهار سال اخر دوره احمدی نژاد این یکدستی مورد اشاره بین بخشی از بدنه سنتی حاکمیات و دولت نیز که به آن اشاره کردم از بین رفت.

 

توجه احمدی نژاد به پوسته بیرونی فرهنگ بود و دقت خاتمی بر اصول بنیادین

 

رئیسی تصریح کرد: فرق دیگری نیز بین دولت عدالت محور و اصلاحات در مباحث فرهنگی وجود داشت و آن این بود که در دولت خاتمی توجه زیادی به مبانی عقلانی و مدرن فرهنگی می شد و شاید ریشه چالشهای فرهنگی آن دوره نیز همان بود، در حالی که در دولت احمدی نژاد به پوسته بیرونی فرهنگ اهمیت داده شد.

 

وی گفت: بر این باورم که برنامه های فرهنگی دولت احمدی نژاد نه تنها منجر به توسعه فرهنگ نشد، بلکه به دلیل دولتی کردن فرهنگ و توجه به برخی جنبه های خرافی و موهوم و باورهای نادرست و غلط فرهنگی و دینی، منجر به ایجاد ضربه هایی به فرهنگ و دین شد؛ در حالی که حداقل بخشی از سیاستهای فرهنگی دولت خاتمی از تاثیرگذاری بیشتری برخوردار بود و هم اکنون نیز عمده ی فعالیتهای فرهنگی دولت روحانی ریشه در نگاه دولت خاتمی دارد.

 

نهادینه کردن قانون در مقوله فرهنگ، علت پافشاری روحانی بر سر خیلی از موضوعات

 

این فعال رسانه ای گفت: رفتار فرهنگی دولت روحانی هر چند شباهت هایی با دولت خاتمی دارد، ولی یک تفاوت اساسی هم دارد؛ و آن این است که روحانی به جای اینکه به صورت منفعلانه بر سر برنامه های فرهنگی به چالش بیافتد، سعی می کند واقع بینانه تر و قانون گراتر به حوزه فرهنگ ورود کند؛ یعنی روحانی هر جا احساس کند که باید بر سر موضوعی پافشاری کند، از چیز دیگری غیر از قانون مایه نمی  گذارد، چرا که می خواهد روح قانون را در فرهنگ نهادینه کند.

 

دولت های خاتمی و احمدی نژاد بر روح قانون در حوزه فرهنگی توجه کمتری داشتند

 

وی بیان کرد: در دو دولت خاتمی و احمدی نژاد برخی از رفتارهای فرهنگی دولت بر گرفته از سیاست های منفعلانه بود و به همین خاطر هم در آن دو دوره، کمتر بر اصل قانون در بخش فرهنگ توجه شد.

هاشمی رفسنجانی تهاجم فرهنگی را توهم خواند

 

خلیل رضایی نیز در این راستا بیان کرد:  مطرح کردن بحث تهاجم فرهنگی توسط مقام معظم رهبری در زمان دولت هاشمی بود که هاشمی نیز در آن موقع گفتند این تهاجم فرهنگی توهم است؛ که میزان باور و اعتقاد هر دولت را می توانید در شعارهای هر دولت جستجو کرد.

 

در دولت هاشمی  رفسنجانی غفلت ۸ ساله ای به حوزه فرهنگ شد

 

وی با بیان اینکه هاشمی در دولت خود به سازندگی توجه داشت، افزود: ما نمی گوئیم که بعد از جنگ نباید به سازندگی بپردازیم، ولی سازندگی به چه قیمتی باید باشد و در واقع در دولت هاشمی رفسنجانی غفلت ۸ ساله ای به حوزه فرهنگ شد و فرهنگ در این دولت مهجور ماند.

 

سرایت کردن غفلت فرهنگی در زمان هاشمی به دولت اصلاحات

 

این فعال فرهنگی استان افزود: ما منکرسازندگی نیستیم و می بایست سازندگی صورت می گرفت  ولی این باید بدین معنی نباید می بود که در حوزه فرهنگ غفلت صورت گیرد و باعث شود که این غفلت در دولت اصلاحات نیز ادامه یابد.

 

باید در دولت خاتمی توجه بیشتری به حوزه فرهنگ می شد

 

وی در جواب عبدالله رئیسی مبنی بر ادامه راه خاتمی در دولت روحانی گفت: آیا دغدغه اصلی ما گفتگوی تمدنها بود یا توسعه سیاسی  و یا توسعه سیاسی فرهنگی که باید بابی باز می شد که مسئولین نیز توجه بیشتری به حوزه فرهنگ داشته باشند ولی این امر محقق نشد.

 

وزیر فرهنگ دولت خاتمی چقدر دغدغه دین و فرهنگ داشت، در حال حاضر کجاست

 

این فعال اصولگرا بیان کرد: وقتی عملکرد وزیر فرهنگ و ارشاد دولت خاتمی را بررسی می کنیم که چقدر دغدغه مسائل دینی و فرهنگی داشت و باید دید در حال حاضر کجاست و چقدر در راستای تقویت باورهای دینی مردم قدم برداشت، به چند نقطه می رسیم و ضرب المثل( از کوزه همان برون ترآود که درون اوست) در اذهان پدیدار می شود.

 

تفسیر به رای فرهنگ در دولت خاتمی همان ولنگاری فرهنگی است

 

وی بیان کرد: توسعه سیاسی و گفتگوی تمدن ها بسیار خوب می باشد که با زبان منطق و عقل و فرهنگی وارد مسائل شد و با کشورهای مختلف گفتگو کرد؛ ولی در دولت خاتمی فرهنگ را تفسیر به رای نمودند و فرهنگی را که خودشان می خواستند، عرضه نمودند و فرهنگی که نشات گرفته از قرآن و دین است را پیگیری نکردند و در واقع این ولنگاری فرهنگی که رهبری فرموند در دولت اصلاحات صورت گرفت.

 

انقلابی بودن جای خود را به اصلاح و اصول داده است

 

وی با بیان اینکه این ولنگاری را از روی احساسات نمی گویم که در دولت اصلاحات صورت گرفته است، بیان کرد: چونکه در حال حاضر بحث اصلاح طلب و اصولگرا در میان نیست و انقلابی بودن و غیر انقلابی مطرح می باشد که من هم به عنوان یک عضو کوچکی از انقلاب می باشم که روحیه انقلابی دارم و فردی معتدل هستم این موضوع را مطرح می کنم.

در دولت ۸ ساله مهرورزی پوسته فرهنگی بیرونی بسیار خوبی بوجود آمد

 

مدیر کل اسبق آموزش و پرورش استان بوشهر بیان کرد: عقبه و شعار دولت احمدی نژاد فرهنگی بود که یک سری چالش هایی را برای خود درست نمود و در ۴ سال اول بسیار خوب کار کرد و در دولت ۸ ساله مهرورزی پوسته فرهنگی بیرونی بسیار خوبی بوجود آمد و کانون های فرهنگی، سالن های ورزشی و… که ساخته شد و زیر ساخت های فرهنگی که در این دولت بوجود آمد تاثیرات خوبی در جامعه داشت.

 

باور و اعتقاد در دولت تدبیر و امید وجود ندارد/ از دستاوردهای فرهنگی این دولت، ترویج کنسرت های موسیقی می باشد

 

رضایی گفت: بیانات رهبری در یکسال گذشته تاکنون در حوزه فرهنگ بیانگر این واقعیت است که باور و اعتقاد به مسائل فرهنگی در دولت تدبیر و امید وجود ندارد و به عنوان مثال یکی از دستاوردهای فرهنگی این دولت، ترویج کنسرت های موسیقی می باشد و این دیدگاه را بیان می کنند که باید مردم شاد باشند.

 

جمله روحانی بر گرفته از عدم اعتقاد و باور و یا عدم اهتمام به مسائل فرهنگی است

 

وی به جمله روحانی در خصوص اینکه ما مسئول نیستیم مردم را به بهشت ببریم و جواب رهبری اشاره کرد و گفت: حکومت اسلامی و دولت اسلامی که در راس آن ولایت فقیه است مسئول سعادت مردم است و باید دغدغه سعادت اخروی، دنیوی، مسائل فرهنگی و دینی مردم را داشته باشد  و این جمله روحانی بر گرفته از عدم اعتقاد و باورو یا عدم احتمام به مسائل فرهنگی می باشد.

 

ولنگاری فرهنگی مانع اصلی توسعه فرهنگی است

 

عبدالله رئیسی در پاسخ به سوالی که ولنگاری فرهنگی در کدامیک از دولتها بیشتر محسوس بوده است، بیان کرد: این ولنگاری فرهنگی که رهبری به آن اشاره کرده است، به نظر من بیش از هر چیز به عدم وجود روح قانون در فعالیتهای فرهنگی بر می گردد و این موضوع باعث ولنگاری فرهنگی است که خود مانعی بر سر راه توسعه فرهنگی می باشد.

 

توسعه پایدار فرهنگی بدون قانون و نظم شکل نمی گیرد

 

این پژوهشگر و مدرس دانشگاه افزود: توسعه یک مبحث پایدار است و بدون نهادینه شدن فرهنگ صحیح، ما به هیچ وجه نمی توانیم قائل به توسعه پایدار در کشور باشیم؛ در جامعه ای که مسئولین و مردم دارای نظم، اخلاق، عدالت، روحیه همکاری و همگرایی نیستند و قانون را دور می زنند، توسعه پایدار هرگز شکل نمی گیرد.

 

بخشی از ولنگاری های فرهنگی به دلیل تن ندادن به  قانون گرایی می باشد

 

رئیسی ایجاد نظم اجتماعی و قانونگرایی را در موضوع توسعه مقوله ای مهم ارزیابی کرد که توسط دولت باید اجرا شود و افزود: بخشی از ولنگاری های فرهنگی در حوزه فرهنگ به دلیل تن ندادن به  قانون گرایی می باشد، و ایجاد روح قانون در جامعه نیازمند کار فرهنگی اصولی است. گاهی هم ما دولت فرهنگی را با فرهنگ دولتی اشتباه می گیریم و به جای اینکه دولت ها فرهنگی عمل کنند، متاسفانه با صدور بخشنامه ها و آئین نامه ها و دخالت های نا به جا، فرهنگ را به مقوله ای دولتی تبدیل می کنند؛ در حالی که فرهنگ توسط هنرمندان، شعرا، نویسندگان، فیلم سازان، روحانیون، شبکه تبلیغی و اهالی رسانه و فرهنگ شکل می گیرد.

 

خاتمی می خواست از طریق آزادی های فرهنگی به شعارهای خود عمل کند

 

این شاعر و منتقد ادبی بیان کرد: در دولت خاتمی با فضای باز فرهنگی روبرو بودیم و مهاجرانی به عنوان وزیر فرهنگ خاتمی نیز قائل به این بود که گشایشی در مقوله فرهنگ ایجاد شود و اهالی فرهنگ در قالب آزادی های قانونی عمل کنند و در واقع در یک کلام، دولت خاتمی دنبال این بود که از طریق آزادی های فرهنگی، به بخشی از خواسته های فرهنگی خود عمل کند.

در چهار سال اول دولت خاتمی دچار برخی افراطی گری ها شدیم

 

رئیسی افزود: دولت خاتمی بر این اعتقاد بود که باید به فرهنگ به عنوان یک موجود زنده نگریست و فرهنگ، مقوله ای نیست که قابل سانسور باشد؛ و هدف اصلاحات نیز بر این استوار بود که هر کس در زمینه فرهنگ استعداد دارد، بتواند اندیشه و هنر خود را به جامعه عرضه کند و مردم نیز در خواندن کتاب، و دیدن فیلم، و تئاتر، و فعالیت فرهنگی حق انتخاب داشته باشند. همین زاویه دید، منجر به برخی تصمیم ها شد که در نهایت چالش ها و تندروی هایی را رقم زد.

 

دست نیافتن به تعریف جامعی از وظایف دولت در قبال فرهنگ، دلیل دیگر ولنگاری فرهنگی

 

این نویسنده و فعال فرهنگی استان گفت: بخشی از ولنگاری های فرهنگی که دغدغه رهبری می باشد، به این بر می گردد که هنوز ما به تعریف جامعی از وظایف دولت در قبال فرهنگ نرسیده ایم و مشخص نکرده ایم که عمق دخالت دولت در فرهنگ تا کجاست؟ ضمناً بهشت و جهنمی که روحانی از آن حرف زده، موضوعی است که به امر به معروف و نهی از منکر بر می گردد که مقوله ای دینی است و استنباط من این است که صحبت رئیس جمهور یا خوب تبیین نشد و یا اینکه از آن برداشت خوبی نشد.

 

دولت و حکومت اسلامی متولی امور مردم است که بخش فرهنگ را نیز شامل می شود

 

این پژوهشگر مسائل فرهنگی اضافه کرد: من معتقدم دولت و حکومت اسلامی، متولی امور مردم است و همین طور که در اقتصاد، علم، بهداشت، و صنعت دخالت و نظارت دارد، در بخش فرهنگ نیز نمی تواند بی تفاوت باشد؛ چون ما از زمانی که به دنیا می آییم با رفتن به ثبت احوال و گرفتن شناسنامه با دولت سر و کار داریم، تا زمان مرگ که جواز دفنمان صادر می شود؛ از این رو، دخالت دولت امری بدیهی و اجتناب ناپذیر است؛ اما کم وکیف این دخالت، و شیوه و میزان آن، باید مشخص باشد، تا باعث ولنگاری فرهنگی نشود!

 

ولنگاری فرهنگی محصول تندروی و افراط و تفریط های فرهنگی است

 

وی با بیان اینکه در مقوله فرهنگ دو دیدگاه وجود دارد گفت: یک دیدگاه این است که فرهنگ را به اهل فرهنگ بسپاریم و دولت پشتیبانی و حمایت کند و دیدگاه دوم این است که دولت، مسئولیت و تکلیف دارد و اگر دخالت نکند فرهنگ به عنوان یکی سلاح دست افراد نااهل می افتد که ممکن است خطراتی را برای نظام و آخرت مردم درست کند؛ که به نظر من، ولنگاری فرهنگی مورد اشاره رهبری، محصول تندرویهای هر دو دیدگاه می باشد.

مقام معظم رهبری نسبت به مسائل حوزه فرهنگی دغدغه دارند

 

خلیل رضایی نیز در راستای ولنگاری فرهنگی گفت: احساس نگرانی عمیقی در باب فرهنگ وجود داشته است و رهبری موقعی که تهاجم فرهنگی را به شبیخون، ناتو و در نهایت ولنگاری فرهنگی تعبیر می نمایند نشان از دغدغه و نگرانی عمیقی است که در حضرت آقا وجود دارد.

 

روشنفکران بی دردی همچون مهاجرانی برنامه های فرهنگی جهت تضعیف باورهای دینی ترسیم کردند

 

این فعال فرهنگی و سیاسی استان بیان کرد: دولت هاشمی یک حاشیه امنی برای خود ایجاد کرد تا حلقه ای به نام حلقه کیان شکل گیرد که بعضی ها در دولت هاشمی استفاده کردند و افرادی نیز به عنوان روشنفکران بی درد که یکی از آنها مهاجرانی می باشد برنامه های فرهنگی جهت تضعیف باورهای دینی نسل جوان و نوجوان ترسیم کردند و آمدند ریل و مسیر انقلاب را از مسیر اصلی خود منحرف کنند که با جلسات مکرر تبدیل به دولت اصلاحات شد یعنی در واقع دولت اصلاحات ساخته و پرداخته و معلول دولت سازندگی می باشد.

 

در ولنگاری فرهنگی مقصر دولت هاشمی است/ مطرح کردن شعارهای آزادی از مصادیق ولنگاری است

 

وی ادامه داد: در ولنگاری فرهنگی اینکه مقصر دولت هاشمی است شکی در آن نیست، ولی از زمانی که دولت اصلاحات شعارهایی همچون آزادی در حوزه فرهنگی و سیاسی مطرح کرد و این شعارهایی بود که همان حلقه کیان آماده کرده بودند، ولی تعریفی از آزادی را بیان نکرد و چارچوبی را که در شرع مقدس اسلام برای آن در نظر گرفته شده است را بیان نکردند که از مصادیق ولنگاری می باشد.

 

قرائت های ناصحیح در خصوص آزادی و جامعه مدنی باعث به انحراف کشیده شدن فرهنگ شد

 

وی با بیان اینکه در دوران اصلاحات لفظ جامعه مدنی مطرح شد، بیان کرد: اگر جامعه مدنی نشات گرفته از مدینه النبی باشد بسیار خوب است، ولی اگر در تناقض با آن باشد باید سریعا متوقف شود که به خاطر قرائت های ناصحیحی که در خصوص آزادی و جامعه مدنی مطرح شد و دولت نیز شفاف سازی نکرد، فرهنگ به انحراف کشیده شد.

 

تسامح و تساهل  به معنای تام کلمه در دولت اصلاحات شکل گرفت

 

مدیر کل اسبق آموزش و پرورش استان بوشهر افزود: تسامح و تساهل  به معنای تام کلمه در دولت اصلاحات شکل گرفت و این ولنگاری که در روزنامه های زنجیره ای اتفاق افتاد و اعتبارات فرهنگی که در راستای توسعه مطبوعات هزینه شد، آیا در جهت تقویت باورهای دینی مردم پیش می رفت و یا اینکه جامعه را به سمت و سوی آشوب و چالش پیش می برد.

 

فاصله گرفتن خاتمی و احمدی نژاد از اصل باعث ولنگاری فرهنگی شد

 

وی مسبب اصلی در اختلافات دولت های قبل و حاکمیت را خاتمی و احمدی نژاد خواند و گفت: به خاطر اینکه آنان از اصل فاصله گرفتند و به فرعیات توجه کردند و رضایت خداوند را بر افراد ترجیح دادند، منجر به ولنگاری فرهنگی شد.

 

ولنگاری فرهنگی از دولت هاشمی رفسنجانی شروع و دراصلاحات تشدید شد

 

این رزمنده و آزاده هشت سال دفاع مقدس گفت: ولنگاری فرهنگی که رهبری فرموده اند از دولت هاشمی رفسنجانی شروع شده است و در دولت اصلاحات این امر تشدید شد و در دولت احمدی نژاد نیز با وجود اینکه در ۴ سال اول کارهای خوبی انجام شد و به خاطر فاصله گرفتن از اصل باعث ضربه خوردن دین شد.

فرهنگ در دولت فعلی نتیجه ای را در بر نداشته است

 

فعال فرهنگی استان اضافه کرد: در دولت فعلی نیز فرهنگ نتیجه ای را در بر نداشته است که به عنوان مثال می توان به تصویب قانون امر به معروف و نهی از منکر در مجلس اشاره کرد که در دولت هنوز اجرایی نشده است.

 

فرهنگ در نوع خود دارای پارا دوکس می باشد

 

عبدالله رئیسی در پاسخ به بخشی از صحبت های رضایی، گفت: ما نمی توانیم بدون در نظر گرفتن شرایط فرهنگی جامعه به نقد فرهنگی دولت بپردازیم؛ چون ذات فرهنگ، در نوع خود دارای پارادوکس می باشد و ممکن است یک فرد فرهنگی با یک نگاه مدرن به دین به عنوان یک عنصر فرهنگی فعالیت کند، و در عوض فرد دیگری با نگاه کاملا سنتی به دین، کار فرهنگی انجام دهد؛ و در عین حال که نگرش این دو، هیچ سنخیتی با هم ندارد، به هیچ کدام از آنها نمی توان گفت که کار آنها فرهنگی نیست.

 

وی اضافه کرد: به هر حال یکی از وظایف فرهنگ، هویت سازی، رفتار سازی و توسعه است، که در نقد عملکرد فرهنگی دولتها باید توجه کرد که در کدام دوره، عملکرد فرهنگی دولت باعث هویت سازی و رفتارسازی و توسعه شده است.

 

بخشی از ولنگاری به ورودی های بدون مرز مثل شبکه ای اجتماعی برمی گردد

 

وی افزود: مقوله فرهنگ بسیار دارای ظرافت است و حکم قاطعی در این خصوص نمی توان داد، و به همین خاطر مقام معظم رهبری از ناو و تهاجم فرهنگی شروع کرد تا به ولنگاری فرهنگی رسید؛ اما نکته اینجاست که همه ی نقد، متوجه دولتها نبوده و نیست، بخشی از آن به ورودی های بدون مرز مثل اینترنت و شبکه های اجتماعی برمی گردد و آنقدر ارتباطات، شیشه ای و بدون مرز شده است که نمی توان دیواری را بین خود و دیگران کشید؛ چون که امروزه همه چیز شفاف است و همه از هم اطلاع دارند.

 

نسبت اجرایی بین تصمیمات شورای انقلاب فرهنگی و دولت وجود ندارد

 

این فعال فرهنگی عنوان کرد: نسبت اجرایی بین تصمیمات شورای انقلاب فرهنگی و دولت وجود ندارد و از این شورا دارای ساز و کار اجرایی نیست و به همین خاطر در حوزه فرهنگی اقتضائاتی وجود دارد که باید محتاطانه درباره آن صحبت کرد.

 

 مقوله فرهنگ و دین از یک جنس هستند

 

رئیسی گفت: ذات دین به دلیل وحیانی بودن آن، قرائت های مختلفی را در دل خود دارد؛ و مقوله فرهنگ نیز شباهت های زیادی با دین دارد؛ چرا که وقتی از فرهنگ صحبت می کنیم، نمی توانیم بگوئیم که این کار دولت، مغایر دین است؛ چرا که ممکن است نگاه فرهنگی آنها هیچ مغایرتی با دین از منظری دیگر نداشته باشد.

 

من با گشت ارشاد در بحث برخورد با اراذل و اوباش موافقم/ به جای اتهام زنی به دولت ها باید به نقد عملکردها پرداخت

 

این فعال فرهنگی خاطر نشان کرد: من با گشت ارشاد در بحث برخورد با اراذل و اوباش موافقم، ولی برخورد با کرامت انسانی و حریم و حرمت انسانی که نافی آزادیهای قانونی است را قبول ندارم؛ ولی ممکن است دیدگاهی هم وجود داشته باشد که مخالف من باشد؛ از این رو جمع کردن این دیدگاهها بسیار سخت است به همین خاطر باید خیلی محتاطانه درباره این موضوعات صحبت کرد و جای اتهام زنی به دولت ها را باید با نقد عملکردها عوض کنیم.

نقد دولت های بعد از انقلاب، نقد جمهوری اسلامی است/ جایگاه فرهنگ، جایگاه حساسی است

 

رئیسی موضوع فرهنگ را دارای جایگاه لیز و حساسی خواند و افزود: قبل از نقد دولت های مقبول بعد از انقلاب، باید بپذیریم که آنها دولتهای جمهوری اسلامی هستند؛ به همین دلیل هر نقدی به عملکرد آنها مساوی با نقد کارکرد جهوری اسلامی است، از این رو نباید در این زمینه، منافع فردی و حزبی را قربانی منافع ملی و جمعی کرد.

 

نقد ما به انقلاب نیست، ما نسبت به ارزشها حساس هستیم که جای خود را به ضد ارزشها ندهد

 

خلیل رضایی یکی از کارهایی دولت ها را ایمن سازی  و هدایت فرهنگی خواند و گفت:  اگر ما نقدی می کنیم نقد ما به نظام و انقلاب نیست، بلکه نسبت به ارزشها حساس هستیم و هر جا در دولت ها ارزش ها جای خود را به ضد ارزشها داد و احساس کنیم که ارزشها زیر سوال می رود، ورود می کنیم و برای ما دولت اصولگرا و اصلاح طلب فرقی نمی کند.

 

اگر اندک نظارتی در زیرمجموعه های دولت صورت می گرفت، باعث سعادت می شد

 

این پیشکسوت مسائل فرهنگی استان در پایان گفت: اگر اندک نظارتی در زیر مجموعه های دولت صورت می گرفت باعث سعادت می شد که باید در این راستا دین باوری و اعتقادات دینی مردم را تقویت کنیم تا باعث پیشگیری از ورود به انحراف شویم،چرا که ارزشها کمرنگ تر شده است و مسئولین نسبت به آن اعتقاد ندارند، نتوانسته ایم نقش نظارتی خوبی داشته باشیم./ انتهای پیام

false
true
false
true

شما هم می توانید دیدگاه خود را ثبت کنید

√ کامل کردن گزینه های ستاره دار (*) الزامی است
√ آدرس پست الکترونیکی شما محفوظ بوده و نمایش داده نخواهد شد


false